Uzun zamandır tembelliğimden yazmadım.Hamileliğimin son aylarında yoğun bir soğuk algınlığı geçirip izne ayrılmak zorunda kaldım. normalde planım 3 hafta kalana kadar çalışmaktı. eğer "ilaç içmem" diye inat etmeyip zamanında doktora gitseydim şu anda" iznim bitti nerden rapor alıcam?,ücretsiz izin mi alsam?" diye düşünmek zorunda kalmazdım. herneyse en sonunda antibiyotiği yuttuk ve birazda dinlenince iyileştim. herşey tecrübe işte. ve herşey planlandığı gibi gitmeyebiliyor bazen. hep normal doğum istemiştim. Ama sezaryen ile dünyaya geldi oğlum. normal doğuma hazırlayınca kendimi,sezaryene ağlayarak gittim ve çıktığımda da tam olarak kendimde değildim sanırım ben ağlayınca sakinleştirici yaptılar. çünkü devamlı bir uyuma isteği vardı. hatta hastanede ziyaretçilerin yanında bir uyuklamam ve kısa bir horlamam olmuş. yuhh dedim "gerçekten horladım mı?" evet dediler .yıkıldığım andır. bebeğimi görünce ağlamışım. mişli geçmiş zaman kullanıyorum netekim doğumdan 1 hafta sonra aklıma "dank "etti ve anneme ben geldiğimde kaç dk olmuştu? emzirdim mi hemen ? gibi sorular sordum.evet ameliyathaneden çıktığımda korktuğum gibi ne annem ne de kocam kapının önündeydi. onlar beni değil yeni doğan bıdığı görmeyi tercih etmişlerdi. odaya gittiğimde onlara trip atacak neden beni beklemedi 1 kişi diyecektim ama bebeğimi görünce hiç bişe kalmadı. hayal meyal hatırlıyorum. bebeğimi galiba bir hemşire getirdi mememe tuttu( yoksa annem miydi?) canım oğlum hiç üzmedi hemen emmeye başladı. bir sevinç herkeste. "tuttu tuttu hemen emdi" nidaları.....ağlıyorum... oğlum emiyor ben ağlıyorum..... annem kızıyor" ağlama,ağladığını görmek istemiyorum kızım ağlama" eşim diyor anne "mutluluktan" evet kesinlikle mutluluktan. mucizeden...
1 gece hastanede kaldık.oğluma bakmaktan boynum tutuluyor. nerden duyduysam kusarda boğulur çocuklar diye boğulursa diye gözümü kırpmıyorum uykudan ölsemde. annem diyor kızım çocuk ağlamıyorsa sen uyuyabilirsin. ben ne bileyim o uyanıkken ben anneler uyumaz sanıyordum.uyuduk...yavrumm. 3880 gr doğdu ve o kadar güzel geldi ki yüzü bana bakmalara doyamıyorum. tabi daha sonra şişi inince 3500 oldu ama yinede kilosu gayet iyi bence. çok şükür. eve gelince bana bi haller oldu. oğlumla pek ilgilenmemeye başladım. unutuyordum sanki varlığını. karnımda mı sanıyordum acaba halaa? annem "öyle üvey anne gibi durma. çocuğu sev ki sütün gelsin deyince kafama dank etti. şimdi oğlum ağlıyor yazıma sonra devam edicem.
azcık emince geri uyudu bebeğim. arada bir böyle kısa süreli uyanmaları oluyor. herneyse şu an 1,5 aylık ama ilk günler kesinlikle sakin bir ortam olmalı . benim sadece annem vardı. kalabalık demek gerginlik demek eğer elinizdeyse özellikle yanında rahat edemeyceğiniz kişilerin gelmesini engelleyin.
herkes konuşuyor.. bunu bilin hazır olun. çokkk yazılır bu konu hakkında ama sadece bilip duymamak lazım çoğu şeyi. sakin olmak lazım bu döenemde galiba ben bunu öğrendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder